مقایسه سطح سرمی آلفا-۱-آنتی تریپسین (aat) با سه روش آنزیمی، الکتروفورز و ایمونودیفیوژن

چکیده زمینه و هدف: کمبودآلفا-1- آنتی تزیپسین) (aat با بیماری های ریوی، کبدی و چندین اختلال دیگر همراه است. به همین دلیل این پروتئین دارای اهمیت بالینی بوده ، ارزیابی سرمی دقیق آن از دیدگاه تشخیصی مهم می باشد. در این مطالعه سطح سرمی aat با سه روش الکتروفورز استات سلولز(cae)، ظرفیت مهاری تریپسین(tic) و ایمونودیفیوژن شعاعی(srid) ارزیابی و نتایج حاصله مقایسه شد. روش بررسی: 318 نمونه سرم از دانشجویان داوطلب خوابگاههای دانشگاههای تهران تهیه و میزان aat آن با سه روش cae، srid و tic ارزیابی شد. یافته ها: در روش tic، srid و cae به ترتیب 34، 84 و 112 نمونه غیر طبیعی بود. 201 نمونه با هر دو روش tic و cae در محدوده طبیعی و 29 نمونه غیرطبیعی بود. 83 نمونه با روش tic طبیعی و با روش cae غیرطبیعی و 5 نمونه با روش tic غیرطبیعی و با روش cae طبیعی بود. 227 نمونه با هر دو روش tic و srid طبیعی و 27 نمونه غیرطبیعی بود. 57 نمونه با tic طبیعی و با srid غیرطبیعی و 7 نمونه با tic غیرطبیعی و با srid طبیعی بود. نتایج ارزیابی aat نشان داد که روش های cae و srid در مقایسه با tic به ترتیب حساسیت 70% و 83% و ویژگی 85% و 90% دارند. نتیجه گیری: هر چند روش cae و تعیین درصد باند آلفا-1 گلوبولین روشی رایج در آزمایشگاههای بالینی است ، از ویژگی و حساسیت بالایی برای ارزیابی aat برخوردار نمی باشد. روش srid نیز با اینکه نسبت به روش cae از ویژگی و حساسیت قابل توجهی برخوردار است ویژگی و حساسیت آن کمتر از روش tic است. بنابراین روش ticبه عنوان روش ارجح برای ارزیابی aat سرمی توصیه می گردد. واژه های کلیدی: آلفا-1-آنتی تریپسین، الکتروفورز استات سلولز، ایمونودیفیوژن شعاعی، ظرفیت مهاری تریپسین